Voldoende voorbereid op de invoering van het Zorgprestatiemodel?

De impact van de invoering van het zorgprestatiemodel op zorgprofessionals, cliënten en zorgverzekeraars is groot. Ook voor ondersteunende afdelingen heeft het Zorgprestatiemodel (ZPM) gevolgen. In hoeverre zijn we hier als organisatie klaar voor? Hoe trainen we onze medewerkers en zorgen we voor voldoende capaciteit? Hoe en wanneer informeren we onze cliënten over de veranderingen? Deze en andere vragen bespraken we op 26 oktober tijdens een rondetafelsessie met onze klanten.

Zijn we er klaar voor?

"Ja, we zijn hard bezig met de voorbereidingen én we zijn er deels al klaar voor", zeggen nagenoeg alle deelnemers van de rondetafelsessie. Enkele specificaties van het ZPM, zoals de beroepentabel, zijn nog niet definitief. Wel zijn de tarieven inmiddels gecommuniceerd. Deze worden momenteel door leveranciers en zorginstellingen verwerkt. Keuzes waar we nu voor staan, gaan onder andere over het doorbelasten van telefonische screenings, agendavoering en de werkwijze rondom de zorgvraagtypering. Elke keuze heeft impact op het proces en leidt mogelijk tot aanvullende of aangepaste trainingen en instructiemateriaal.

Voor de trainingen wordt gebruik gemaakt van de e-learning van de GGZ Ecademy en van eigen materiaal. Daarnaast organiseren de zorginstellingen vragenuurtjes en webinars. De eerste trainingen zijn inmiddels van start gegaan. Ter ondersteuning wordt een vangnet ingezet van extra personeel en hulplijnen (zoals een speciale mailbox en floorwalkers).

De grootste uitdaging blijkt het tijdig informeren en meekrijgen van de behandelaren. Ook het gefactureerd krijgen van alle DBC’s is niet eenvoudig. De huidigen financieringstrajecten DBC, DBBC en BGGZ moeten hiervoor afgesloten worden (overgang naar ZPM) en nieuwe ZPM trajecten gestart. De meeste leveranciers bieden hier transitie-ondersteuning voor aan. Wel is de zorginstelling zelf verantwoordelijk voor de juistheid van de huidige trajecten. Om de druk op het einde van het jaar enigszins te spreiden, zijn behandelaren en zorgadministratie nu al bezig met het op orde krijgen van de huidige trajecten. De voortgang monitoren zij in registratie-overzichten (BI) of in andere signaleringstools zoals ValueCare.

Vermindering van registratielast

Tijdens een sessie van de Nederlandse ggz bij het FIZI-evenement, gaven de meeste aanwezigen aan te stoppen (of al gestopt te zijn) met het verplicht schrijven van indirecte tijd. Dit is ook het geval bij de rondetafeldeelnemers. Bij de keuze over het al dan niet stoppen met indirecte tijdsregistratie wordt het kwaliteitsstatuut meegenomen en blijven MDO’s vastgelegd worden.

De behandelaren bepalen zelf hoe ze hun agenda gaan vullen, maar velen hebben toch de behoefte om het te blijven registeren. “Behandelaren zijn er afgelopen zeven jaar van gaan houden”, wordt geconcludeerd. In het ECD wordt daarom het schrijven van indirecte tijd nog steeds ondersteund. Eén organisatie schrijft nog bewust vanwege interne sturing. De andere zorginstellingen geven aan dat er nu op directe tijd gestuurd gaat worden (of zelfs al gedaan werd).

Daarnaast wordt de registratielast ook minder door het aantal beschikbare agenda-activiteiten te verkleinen. Wat nu al ingevoerd kan worden, wordt alvast gedaan zodat de overgang eind van het jaar minder groot is.

De soms bijzondere verstandhouding met verzekeraars is echter nog niet veranderd. Verzekeraars worden zenuwachtig en proberen meer inzicht te krijgen, in plaats van te vertrouwen op de landelijke controle en verantwoordingslijst. De verwachting is dan ook dat er extra ingezet gaat worden op controles, waarbij de uitdagingen vooral liggen rondom de setting (team of cliëntniveau).

Eigen risico

Voor huidige cliënten, wiens behandeling het kalenderjaar overschrijdt, is er sprake van een dubbel eigen risico. De verantwoordelijkheid ten aanzien van communicatie hierover ligt bij de verzekeraars, maar behandelaren en cliëntadministratie zijn vaak het eerste aanspreekpunt voor cliënten.

De helft van de deelnemers aan de rondetafelsessie gaat voor het eind van het jaar de cliënten proactief informeren over het (dubbele) eigen risico. Met name voor kortdurende behandelingen is het eigen risico mogelijk buitenproportioneel. Soms kan een ontslaggesprek wat naar voren gehaald worden, maar er echt op sturen naar behandelaren gaat te ver. Het gaat meer om bewustwording, want het gaat om aanzienlijke bedragen voor cliënten. Behandelaren kunnen meedenken over bijvoorbeeld betalingsregelingen en cliënten adviseren om hun eigen risico niet te verhogen.

De kans bestaat dat cliënten er bewust voor kiezen om nog even te wachten met zorg aanvragen (zorgmijders), wat ertoe kan leiden dat hun zorgvraag in de tussentijd verergert. De cliënt loopt dan langer rond met psychische problemen en zonder tijdige hulp kunnen klachten complexer worden, met alle gevolgen van dien. Voor de zorginstelling leidt dit tot een piekbelasting in het nieuwe jaar én langere wachtlijsten.

Conclusie

De conclusie van de rondetafelsessie is dat iedereen in ggz-land met dezelfde worsteling zit. De grootste angst is dat straks de zorgvraagtypering als gedachtegoed het ZPM de nek omdraait. Mogelijk is er met het ZPM een nieuw administratief gedrocht gecreëerd.

Het ZPM biedt voor cliënten wel meer inzicht en duidelijkere nota's. Helaas heeft een groot aantal cliënten te maken met het jaarlijks eigen risico. Wat de exacte impact is vanuit het ZPM voor alle stakeholders is nog even afwachten: volgend jaar is een spannend jaar.

Uitstel van de ZPM-facturatie biedt wat lucht, maar nog steeds komt er veel af op de zorginstellingen en haar medewerkers. Het ZPM biedt kansen voor het verminderen van administratieve lasten, maar als zorginstelling heb je hierin de regie. Is het even wat veel? Regel dan extra handjes op helpdesk, ZA of FAB. Zorg dat je in control blijft en stappen blijft zetten, ook volgend jaar. Wij denken en werken graag met jullie mee.